Άριστη μαθήτρια και αθλήτρια η 17χρονη Ευθυμία Γαβριηλίδου

Συνέντευξη της 17χρονης άλτριας Ευθυμίας Γαβριηλίδου, στον Γιώγο Πανταζίδη για την εφημερίδα ΓΜΩΜΗ.

Απολαύστε την:

---

Το ιστορικό τμήμα στίβου του ΜΓΣ Εθνικού τα τελευταία χρόνια γίνεται και πάλι πρωταγωνιστής στη Θράκη αλλά και σε επίπεδο Βόρειας Ελλάδας, με διακρίσεις αλλά και την ανάδειξη νέων ταλέντων. Μια από τις αθλήτριες που ξεχωρίζει, τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδων, είναι η 17χρονη άλτρια ύψους Ευθυμία Γαβριηλίδου. Μιλήσαμε μαζί της σε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση.

Ευθυμία πες μας λίγα λόγια για σένα.
Γεννήθηκα στην Αλεξανδρούπολη το 1996. Είμαι εγγονή του Θωμά Γαβριηλίδη, παλαιού ακοντιστή του Εθνικού και ανεψιά του Απόστολου και του Κώστα Ναλμπάντη, διεθνών πετοσφαιριστών, που ξεκίνησαν την αθλητική τους καριέρα από την Αλεξ/πολη. Συνεπώς, τόσο ο αθλητισμός όσο και ο Εθνικός είναι εγγεγραμμένα στο DNA μου.

Τι σημαίνει για σένα ο στίβος; Ποια είναι μέχρι τώρα η παρουσία σου;
Η πρώτη μου επαφή με τον αθλητισμό έγινε στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού σχολείου. Η συνάντησή μου με τον μέχρι σήμερα προπονητή μου, κύριο Μανώλη Μητηλέτση ήταν καταλυτική και τον ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου. Μου ενέπνευσε την αγάπη για το στίβο και μαζί καταλήξαμε ότι το αγώνισμα που μου ταιριάζει είναι το άλμα σε ύψος. Με την συνεχή υποστήριξη, την ενθάρρυνση και την υπομονή του πορευόμαστε τόσα χρόνια και καταφέρνουμε κάθε χρόνο να έχουμε παρουσία στους Πανελλήνιους αγώνες και στους τελικούς του αγωνίσματος, καθώς και χρυσά και αργυρά μετάλλια στους περιφερειακούς αγώνες. Την περυσινή χρονιά, με συστηματική προπόνηση και τις συμβουλές του, είχα την καλύτερη θέση στους Πανελλήνιους σχολικούς αγώνες στίβου από όλους του μαθητές της Θράκης που συμμετείχαν σε αυτούς. Ασφαλώς ενθάρρυνση και αρωγή λαμβάνω και από όλους τους προπονητές του Εθνικού τους οποίους και ευχαριστώ.

Ειδικά για το ύψος; Περνώντας τον πήχη νοιώθεις ότι περνάς τις δυσκολίες της ζωής;
Δύναμη, ταχύτητα, εκρηκτικότητα, αλτικότητα, αντοχή, είναι μερικές από τις αρετές που πρέπει να διαθέτει ο αθλητής του ύψους. Απαιτείται, όμως, και μεγάλη ψυχική δύναμη, έλεγχος της σκέψης, επιμονή και υπομονή για να μπορείς μετά από κάθε αποτυχία να σηκώνεσαι και να αγωνίζεσαι πάλι. Γιατί το άλμα σε ύψος είναι ένα από τα αγωνίσματα εκείνα που ακόμη και ο νικητής τελειώνει τον αγώνα του με αποτυχία. Υπάρχουν στιγμές μέσα στον αγώνα που το ύψος του πήχη φαίνεται τρομακτικό. Τότε πρέπει να νικήσω το φόβο, να επιβληθώ στον εαυτό μου, να συγκεντρώσω τη δύναμη και τη σκέψη μου για να δώσω στο σώμα μου φτερά. Όταν βρίσκομαι ψηλά, νιώθω να πετάω, να ελευθερώνομαι από κάθε βάσανο που με κρατά δεμένη χαμηλά. Το συναίσθημα είναι λυτρωτικό. Αναπνέω, είμαι ευτυχισμένη.
Γενικά, βέβαια, οι αποτυχίες είναι περισσότερες από τις επιτυχίες. Εξαρτάται πώς θα τις χειριστείς για να καταφέρεις να συνεχίσεις και να πας πιο ψηλά. Όταν βλέπεις την αποτυχία ως ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο, χάνεις το στόχο. Όταν, όμως, την αντιμετωπίζεις ως πρόκληση, τότε μπορείς να πετύχεις. Όπως και στη ζωή μας. Κι αυτός είναι ένας λόγος που αγαπώ το άλμα σε ύψος. Γιατί μιμείται την πραγματική ζωή. Ο πήχης είναι ο στόχος που πρέπει να φτάσω. Πρέπει να τον βλέπω καθαρά και σταθερά και να επιστρατεύω όλες μου τις δυνάμεις. Όταν αφήνω την αμφιβολία και το φόβο να με νικήσουν, τα πόδια μου γίνονται βαριά και με τραβούν κάτω. Και τότε το όνειρο απομακρύνεται. Όμως δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να τα παρατήσει. Σηκώνομαι και συνεχίζω.

Στο μυαλό κάποιων ανθρώπων υπάρχει ότι με τις μεγάλες επιδόσεις ασχολούνται κακοί μαθητές. Καθαρό εικοσάρι στην Γ' λυκείου. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας. Σχολείο, αθλητισμός, κάνεις και χορό.
Στη ζωή μου θέτω συνεχώς νέους στόχους. Στο σχολείο, στον αθλητισμό και στο χορό, την άλλη μεγάλη μου αγάπη, που με βοηθάει να εκφράζω τα συναισθήματά μου. Ασχολούμαι από τεσσάρων ετών (κλασικό μπαλέτο και σύγχρονο χορό). Έχω λάβει μέρος σε τρεις Πανελλήνιους διαγωνισμούς χορού «Τερψιχόρης Έργα» με κριτές χορευτές παγκοσμίου φήμης και έχω αποσπάσει έναν έπαινο και δύο τρίτα βραβεία. Στο σχολείο αγωνίζομαι καθημερινά με συνέπεια, αυστηρό προγραμματισμό, αλλά και αγάπη για τη γνώση. Ασφαλώς κουράζομαι πολύ, αλλά η άριστη επίδοση είναι η επιβράβευση των κόπων. Αισθάνθηκα την ύψιστη τιμή και υπερηφάνεια όταν παρέλασα ως σημαιοφόρος του σχολείου μου. Σε ότι καταπιάνομαι βάζω πολλή αγάπη και πείσμα. Αλάνθαστα συστατικά. Ασφαλώς χρειάζεται πολλή και συστηματική δουλειά, προγραμματισμός και συνέπεια στο στόχο.

Εάν ήσουν μπροστά σε ένα κοινό παιδιών δημοτικού και ήθελες να τα μιλήσεις για τον στίβο και ακόμη πιο ειδικά για το ύψος. Τι θα τους έλεγες;
Θα πρότεινα σε κάθε παιδί να ασχοληθεί με τον αθλητισμό και ιδιαίτερα με το στίβο, που είναι ο βασιλιάς των σπορ, για να καλλιεργήσει την ευγενή άμιλλα και να μάθει να αγωνίζεται με δύναμη, πίστη και ελπίδα. Για το άλμα σε ύψος «Κοιτάξτε μπροστά και πετάξτε ψηλά!»